رئیس مؤسسه تحقیقات علوم دامی گفت: با توجه به اهمیت حیاتی ذخایر ژنتیکی دام و طیور در تأمین امنیت غذایی و توسعه پایدار صنعت دامپروری یکی از وظایف مؤسسه حفظ و حراست از این منابع ارزشمند است.
به گزارش روابط عمومی موسسه تحقیقات علوم دامی کشور، حسن خمیس آبادی، رئیس مؤسسه، در گفتوگو با خبرنگار مهر درباره حفظ ذخایر ژنتیک صنعت دامپروری در کشور گفت: با توجه به اهمیت حیاتی ذخایر ژنتیکی دام و طیور در تأمین امنیت غذایی و توسعه پایدار صنعت دامپروری، مؤسسه تحقیقات علوم دامی کشور اقدامات گسترده‌ای را در راستای حفظ و حراست از این منابع ارزشمند به انجام رسانیده است.
وی با اشاره به اقلیم و سازگاری ژن‌های بومی هر سرزمین، افزود: نژادهای بومی دام و طیور به دلیل سازگاری با شرایط اقلیمی و زیست‌محیطی کشور، مقاومت در برابر بیماری‌ها و تنش‌های محیطی و همچنین نقش مهمی که در حفظ تنوع زیستی ایفا می‌کنند، از اهمیت ویژه‌ای برخوردارند.
وی تاکید کرد: حفظ و حراست از این نژادها، تضمینی برای تولید پایدار محصولات دامی با کیفیت بالا و حفظ امنیت غذایی کشور است.
این مسئول دولتی اظهار کرد: در همین راستا برای تحقق این هدف، مؤسسه تحقیقات علوم دامی، اقداماتی داشته است.
وی درباره این اقدامات، گفت: ایجاد بانک ژن جامع و مجهز برای جمع‌آوری، نگهداری و ثبت و مستندسازی دقیق ویژگی‌های ژنتیکی و فنوتیپی نژادهای بومی، تدوین استانداردهای ملی برای حفظ و ارزیابی نژادهای بومی و تدوین دستورالعمل‌های اجرایی برای پرورش دهندگان، جلب مشارکت دامداران و بهره‌برداران در حفظ و تکثیر نژادهای بومی و توسعه همکاری‌های علمی و فنی با سازمان‌های بین‌المللی در دستور کار این مرکز تحقیقاتی قرار دارد.
رئیس مؤسسه تحقیقات علوم دامی کشور ادامه داد: با وجود تلاش‌های انجام شده، چالش‌هایی همچون کاهش جمعیت نژادهای بومی به دلیل تغییرات اقلیمی، توسعه شهرنشینی و رقابت با نژادهای خارجی، همچنان وجود دارد. برای مقابله با این چالش‌ها، علاوه بر اقدامات مؤسسه، نیازمند همکاری و حمایت همه جانبه دستگاه‌های اجرایی، بخش خصوصی و جامعه محلی هستیم.
خمیس آبادی با بیان اینکه حفظ و حراست از ذخایر ژنتیکی دام و طیور، سرمایه‌گذاری بلندمدت برای آینده صنعت دامپروری کشور به شمار می‌رود، عنوان کرد: مؤسسه تحقیقات علوم دامی کشور با بهره‌گیری از دانش و تجربیات متخصصان و امکانات آزمایشگاهی، در این مسیر پیشگام بوده و تلاش می‌کند تا با همکاری سایر نهادها، گام‌های مؤثری در جهت حفظ و توسعه این منابع ارزشمند بردارد زیرا تأمین امنیت غذایی پایدار منوط به حفظ و حراست ژن‌های بومی است.